تیس روستایی تاریخی و یکی از بنادر مهم ایران در دریای مکران در زمان هخامنشیان بوده است و پیشتر به آن تیز می‌گفته‌اند. در آن دوران کالاها از آسیای شرقی و هند به بندر تیس می‌آمده‌اند و به مناطق مختلف خاورمیانه، آسیای میانه و قفقاز فرستاده می‌شدند.
رودخانه لاوری از میان روستا می‌گذرد و خلیج چابهار در غرب آن قرارگرفته است. بلندی‌های چندی مانند کوه شهباز، پیلبند و لاوری، روستای تیس را احاطه کرده‌اند.
این روستا از مراکز عمده سوزن‌دوزی بلوچستان است که محصولات سوزن‌دوزی در آن بیشتر از سوی زنان روستا تولید می‌شوند. تیس دژی به نام قلعه پرتغالی‌ها دارد که از دیدگاه دیرینگی و نوع معماری شایان توجه گردشگران و جهانگردان بسیاری است.
تیس در سده‌های اولیهٔ اسلامی نیز بندری مهم بوده است که ازجمله مقدسی مورخ سده چهارم هجری از رونق این بندر سخن رانده است.
فردوسی از تیس (تیز) در شاهنامه یاد می‌کند. هنگامی‌که فرمانده جنگ با توران اشکش، همراه با قوم بلوچ به توران حمله می‌کند و در برگشت به مکران می‌رود:
چو آگاه شد اشکش آمد براه/ ابا لشکری ساخته پیش شاه
همه تیز و مکران بیاراستند/ ز هر جای رامشگران خواستند