ایجاد این سازه های خدماتی، تفریحی و گردشگری که معمولا به اشکال مدرن و بدون توجه به الگوهای محلی و منطقه ای و بومی به اجرا درآمده است در غالب موارد جاذبه های گردشگری را محصور و محو خود کرده اند .
از این روی است که بعد از دو دهه از اقبال مردم به گردشگری در کشور و رشد نسبی این صنعت ، تکراری شدن این مناطق از حیث نوع بنا ، سازه ها ، خدمات و بویژه عدم توجه به نمایش سازه های بومی و محلی و جذابیت های منطقه ای دیگر باعث شده است هم اینک بیشتر مردم به دنبال مناطق بکر و ناشناخته و بویژه دست کاری نشده توسط آدمی بگردند چرا که نیاز به گذران ساعتی از زندگی در فضایی غیر از محل سکونت بویژه از نظر نوع و کیفیت خدمات و جاذبه ها امری ضروری برای مردم شده است.

بکر ماندن جاذبه های گردشگری به منزله مزیت گردشگری چابهار
فرصت های گردشگری منطقه آزاد تجاری صنعتی چابهار با گذشت بیش از 20 سال از تاسیس و بویژه مناطق پیرامونی از جمله جذابیت های طبیعی ، تاریخی و گردشگری آن ( سواحل طولانی و متنوع ، جنگل های حرا ، کوههای مریخی و میناتوری ، کوه گل فشان ، و... ) همچنان بکر و دست نخورده باقی مانده است که این خود بهترین فرصت برای برنامه ریزی و راهبری مناسب توسعه گردشگری این منطقه می تواند باشد و چه بسا این خود بهترین عامل و مزیت برای جذب گردشگران داخلی و خارجی است.
شاید به جرات بتوان مدعی شد که چابهار به عنوان محور توسعه شرق کشور و کانون اصلی توسعه استان سیستان و بلوچستان با توجه به سواحل طولانی و متنوع آبی در حاشیه اقیانوس هند به عنوان تنها نقطه دسترسی کشور به آب های آزاد جهان چنان بکر مانده است که این خود یکی از مزیت های منحصر بفرد این منطقه از نظر جاذبه های گردشگری در کشور محسوب می شود.
امروز به هر کجای کشور و بویژه مناطق گردشگری از شمال گرفته تا جنوب ، از شرق گرفته تا غرب سفر می کنیم مشاهده می کنیم که اکثر جذابیت های طبیعی و گردشگری محصور در سازه های ساختمانی و اقتصادی و اقامتی شده اند و در حقیقت آن مناطق زبیا ، کیفیت اثری بخشی و لذت بخشی از سفر و گردشگری را به معنای واقعی از دست داده اند.
از همین روی است که وقتی گردشگری پای به چابهار می گذارد ، فضای بکر موجود در طبیعت و جاذبه های گردشگری آن خاطره های شیرین و فراموش نشدنی را برای مهمانان و گردشگران هدیه می دهد که تقریبا شبیه آن را در سفر به هیچ نقطه ای از کشور تجربه نکرده است.
واقعیت این است که گردشگران از دیدن مناطق گردشگری ایران که به دلیل عدم سیاست گذاری مناسب به فضاهای تصنعی و غیر بومی تبدیل شده اند ، لذت مورد نظر را دریافت نمی کنند و چه بسا همه هم و غم آن ها سفر به مناطقی است که هنوز بکر مانده و زیبایی های طبیعی در آن مناطق قابل رویت و مشاهده باشد.
این موضوع از این جهت اهمیت دارد که متولیان امور گردشگری چابهار و مناطق پیرامونی توجه پیدا کنند که بکر بودن فضاهای گردشگری در این مناطق خود بهترین مزیت برای جذب گردشگران است و در فرایندهای اجرایی در توسعه این مناطق تجربه دیگر مناطق ایران را در ایجاد سازه های مصنوعی و غیر بومی خدماتی که به نوعی ضد سیاست های گردشگری بومی و محلی است تکرار نکنند و سعی کنند این فضاها و طبیعت بکر را با سمبل های بومی و محلی مدیریت کنند.
به دیگر سخن ارایه خدمات مناسب گردشگری و سفر در این مناطق با سازه های محلی و بومی حتی با ابتدایی ترین سازه های زندگی بومیان این مناطق از جمله کپرها ، سیاه چادرها ، غذاهای محلی و بومی خود بهترین شیوه تبلیغ و جذب گردشگری داخلی و خارجی است که می تواند حضور گردشگران را بیش از پیش افزایش و با روند صعودی و مستمر مواجه کند.
از آنجا که برنامه ریزی های کلان دولت تدبیر و امید در ایجاد جهش اقتصادی در منطقه آزاد چابهار با راه اندازی و استقرار صنایع کلان از جمله هاب سوم پتروشیمی ، خودروسازی ، فولاد ، پالایشگاه و... به صورت جدی در حال پیگیری و عملیاتی شدن است که امید است با آماده شدن زیرساخت های لازم از جمله توسعه بنادر ، فرودگاه ، راه آهن، جاده های ترانزیتی و.. فرصت های لازم برای ایجاد سهولت در سفر گردشگران داخلی و خارجی به این منطقه نیز فراهم شود.
مطمئنا ایجاد سهولت و تنوع در راههای دسترسی برای گردشگران برای سفر به چابهار به عنوان منطقه ای بکر و زیبا این قابلیت وجود دارد که چابهاربه هاب گردشگری ایران و منطقه تبدیل شود و از همین روی است که متولیان از هم اینک باید بدنبال حفظ این مزیت های طبیعی و بکر و ایجاد ساز و کارهای بومی و محلی برای ارایه خدمات مناسب به گردشگران داخلی و خارجی باشند.
پر واضح است آنچه در این مقال در خصوص حفظ وضعیت طبیعی و یا ارایه خدمات بومی و محلی مورد تاکید است منظور در محدوده جغرافیایی این مناطق بکر است و چه بسا ارایه خدمات متناسب با استانداردهای روز ملی و منطقه و جهانی در مناطق دورتر از این جاذبه های گردشگری لازم و ضروری است.

منبع: ایرنا