در جزایر مانگرو، قسمتی از تاج درختان حرّا حتی هنگام مد دریا هم از آب بیرون می‌مانند.پرندگان مهاجر و بومی، این منطقه بکر، امن و « اکازیون» را برای ساخت لانه انتخاب می‌کنند.
جنگل‌های حرّای قشم زیستگاه بیش از ۱۱۰ گونه پرنده است. به غیر از پرندگان، اطراف ریشه درختان حرّا هم محیط دنج و مناسبی برای تخم ریزی و زندگی انواع آبزیان و دوزیستان است.به همین خاطر، جنگل‌های حرّا نقش مهمی در صنعت شیلات دارند.
درختان مانگرو تعداد زیادی ریشه فرعی دارند که به شکل افقی رشد می‌کنند و بیرون سطح آب هستند. این ریشه‌ها می‌توانند هنگام جزر آب، اکسیژن هوا را بگیرند؛ ولی در شرایط «غرقابی» و تنفس بی‌هوازی، به گونه دیگری عمل می‌کنند. دستگاه فوق‌العاده ظریف و جالبی در این ریشه‌ها کار گذاشته شده که توسط یک دستگاه کوچک دیگر به نام «پنوماتوفِر» می‌تواند اکسیژن آب را در شرایط غرقابی به گیاه برساند. پنوماتوفر‌ها عدسک‌هایی دارند که با باز و بسته شدن خود، فقط اجازه ورود اکسیژن را به درون ریشه می‌دهند.
یک نیروی کمکی نیز به نام «گِل خورک» که درواقع یک سخت‌پوست دوزیست است، با ایجاد سوراخ‌هایی در بستر لجن‌زار، نقش مهمی در تهویه خاک و اکسیژن‌رسانی به ریشه‌ها دارد.
تولد یک بچه حرّا
به نظر شما اگر این درختان همیشه سبز مثل بقیه گیاهان دانه تولید می‌کردند، چه اتفاقی می‌افتاد؟ بی‌شک با افتادن دانه در آب شور و رفتن به ناکجاآباد اقیانوس، نسلشان منقرض می‌شد؛ ولی خداوند فکر همه چیز را کرده است!
روش تولید مثل در حرا، شبه « زنده‌زایی» است؛ یعنی دانه‌های درون میوه همان‌طور که به گیاه مادر چسبیده‌اند، جوانه می‌زنند. سپس از گیاه مادر جدا می‌شوند و زمانی که با کمک امواج دریا به بستر نرمی رسیدند، ریشه می‌دوانند. جوانه‌ها بهتر از دانه خشک می‌توانند به زندگی ادامه دهند. درخت چندل (یکی دیگر از مانگرو‌ها) هم که در برابر شوری آب مقاومت کمتری دارد، «زنده‌زایی» می‌کند.
جوانه چندل، ریشه قطور و نوک‌تیزی دارد. سنگینی گیاهچه‌ای که برای جدا شدن از مادرش به اندازه کافی بزرگ شده است، آن را از شاخه جدا می‌کند و توی آب می‌اندازد. ریشه نوک تیز در گل و لای فرو می‌رود.
303