لینک کوتاه: freena.ir/detail/12784
ساعت 16:25
چهارشنبه 11 خرداد 1390
رييس اداره ميراث فرهنگي سازمان منطقه آزاد قشم گفت: قديميترين زيستگاه بشر در خليج فارس در فعاليت ميداني باستانشناسي در جزيره قشم کشف شد.
به گزارش بنا (bena)عبدالرضا دشتيزاده، افزود: در فعاليت ميداني باستانشناسي صورت گرفته توسط اداره کل گردشگري، ميراث فرهنگي و صنايع دستي سازمان منطقه آزاد قشم، محوطه مربوط به اواخر پارينه سنگي قديم و پارينه سنگي مياني مربوط به دوره زماني بيش از ۱۵۰ هزار سال پيش در منطقه بام قشم در محدوده ژئوپارک اين جزيره شناسايي شد.
او ادامه داد: اين محوطه که نخستين محوطه پارينه سنگي در جزاير ايراني است، بر فرضيه مهاجرتهاي ساحلي و اهميت تنگه هرمز در خاورميانه صحه ميگذارد.
رييس اداره ميراث فرهنگي سازمان منطقه آزاد قشم تصريح کرد: در فعاليت ميداني صورت گرفته دست ابزارهاي سنگي شامل سنگ مادر، ساطور، سنگهاي مادر ديسکي شکل، تراشههاي لوالوا و سوراخ کننده کشف شده که نشان از استفاده انسانهاي اوليه از اين ابزارها براي شکار، تکه کردن گوشت حيوانات، کندن پوست آنها و يا ريشه گياهان خوراکي دارد.
او بيان کرد: محوطه پارينه سنگي بام قشم احتمالا به صورت يک کارگاه ابزارسازي وجود «نئواندرتالها» در دوره پارينه سنگي مياني را در جزيره قشم تقويت بخشيد.
دشتيزاده بيان داشت: تا پيش از اين کشف، استنباط بر اين بود که قديميترين استقرارگاه بشر در جزيره قشم مربوط به عصر آهن (حدود ۷۵۰ سال قبل از ميلاد) بود اما اين فعاليت ميداني وجود بقاياي بشر اوليه در اين جزيره را روشن ساخت.
به گفته او جوامع بشري در دوران پارينه سنگي بصورت غير يکجا نشين زندگي ميکردند و با تغيير دما در عصر يخبندان به دنبال گلههاي حيوانات از منطقهاي به منطقه ديگر مهاجرت ميکردند و با پايين رفتن سطح آب درياها در عصر يخچالي بسياري از آبراههاي بزرگ بوسيله اين جوامع مورد استفاده قرار گرفت.
دشتيزاده بيان داشت: يکي از مسيرهاي احتمالي خروج انسانهاي اوليه از آفريقا به آسيا از سمت شرق آسيا آغاز و از طريق تنگه باب المندب به سوي شرق شبه جزيره عربستان و يمن و از آنجا به تنگه هرمز و در نهايت به جنوب آسيا بوده است.
رييس اداره ميراث فرهنگي سازمان منطقه آزاد قشم ادامه داد: انسانهاي نئواندرتال نيز حدود ۲۰۰ هزار سال پيش موفق به مهاجرت از قاره آفريقا به قسمتهاي مختلف آسيا شدند و در آن زمان تنگه هرمز بصورت سرزميني خشک يکي از مهمترين گذرگاههاي مسير مهاجرت انسانهاي اوليه در پژوهشهاي باستانشاسي مورد توجه قرار گرفته است.
او در مورد ساختار پيدايش سرزمين قشم گفت: مطالعات زمينشناسي و رسوبشناسي صورت گرفته در سالهاي پيش نشان از آن دارد که جزيره قشم در واقع قسمتي از زاگرس جنوبي بوده که در کمتر از ۱۰ هزار سال پيش به جزيره تبديل شده اما ديگر جزاير ايراني خليج فارس نظير خارک، کيش، هرمز و لارک داراي منشاء مرجاني و يا گنبدهاي نمکي ميباشند.
دشتيزاده گفت: مهمترين نکته در مورد وجود انسانهاي اوليه در جزيره قشم، تنها به يافتههاي سنگي پراکنده بر روي سطح بام قشم ميباشد و اطلاعات دقيقتر آن نياز به انجام حفاري باستانشناسي دارد تا تمامي بقاياي گياهي، استخوان حيوانات و همچنين نوع رسوبات مورد مطالعه و تاريخ نگاري قرار گرفته و پس از آن با اطمينان بيشتر ميتوان در مورد اقليم اين سرزمين و همچنين پوشش گياهي و جانوري و نوع غذاهاي انسانهاي اوليه اظهارنظر کرد.
او در پايان اظهار داشت: طي چند سال اخير مطالعات پارينه سنگي نسبتا گستردهاي در سواحل جنوبي خليج فارس بويژه در امارات متحده عربي صورت گرفته و متاسفانه مطالعات باستانشاسي در اين حوزه در سواحل ايراني بسيار ضعيف و محدود ميباشد.
202